واکنش حضرت علی ( ع ) در برابر هجوم عمر به خانه ایشان
واکنش حضرت علی ( ع ) در برابر هجوم عمر به خانه ایشان
بعد از اهانت هایی که عمر به حضرت زهرا کرد از قبیل سیلی زدن به گوش حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها و لگد زدن به شکم گرامیشان ، سپس امیرالمومنین علیه السلام برخاستند و خطاب به عمر فرمودند : ای پسر خطاب ، وای بر تو از این روز و بعد از این روز و آنچه در ادامه اش می آید. بیرون برو قبل از آنکه شمشیرم را آشکار کنم و این مردمی که تو را حمایت می کنند نابود سازم. عمر به سرعت از خانه خارج شد و به همراهیانش گفت : از امر عظیمی نجات پیدا کردم و جنایت هولناکی انجام دادم که بر جان خویش امانی ندارم. این علی است که از خانه بیرون می آید و هیچ یک از ما نمی توانیم با او مقابله کنیم.
امیرالمومنین علیه السلام به دنبال عمر از خانه بیرون آمدند و گریبان عمر را گرفتند و تکانی دادند و بر زمین زدند و بر بینی و گردنش کوبیدند و تصمیم به قتل او گرفتند ، اما سخن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و وصیت حضرت درباره ی صبر را به یاد آوردند و فرمودند : ای پسر صهّاک ، قسم به خدایی که محمد را به نبوت کرامت داد ، اگر نبود پیمانی که از طرف خداوند نوشته شده و عهدی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با من نموده می فهمیدی که هرگز نمی توانی داخل خانه ام شوی.
اسناد : کتب شیعه : علم الیقین ، ص ۶۸۱ و ۶۸۶ . حدیقة الشیعة ، ص ۳۰ . بحار الانوار ، ج ۲۸ ، ص ۲۲۷ و ۲۶۱ و ۳۲۲ . کتب مخالفین : شرح نهج البلاغ لابن ابی الحدید ، ج ۲ ، ص ۱۹ و ج ۶ ، ص ۱۱ . سیر اعلام النبلاء الذهبی ، ج ۱۵ ، ص ۵۷۸ ، میزان الاعتدال الذهبی ، ج ۱ ، ص ۳۹ . و بسیاری از کتب دیگر این مطلب را روایت کرده اند.