حدیث عشره مبشره
در رابطه با این عشره مبشره توجه به چند نکته لازم است:
1. این روایت میان شیعیان هیچ اعتباری ندارد و تنها در میان اهل سنّت معروف است و در کتابهای مختلف از طرق گوناگون آنان نقل شده، ولی جالب است بدانید که در مهمترین کتب حدیثی اهل سنّت یعنی در کتابهای صحیح بخاری و صحیح مسلم نقل نشده است. این موضوع در ذهن ایجاد سؤال میکند و این احتمال را در ذهن به وجود می آورد که مؤلفین آنها، اعتمادی به این حدیث نداشته وگرنه این حدیث را در ضمن مناقب یکی از آن ده نفر نقل می نمودند. با اینکه احادیثی را در فضیلت بعضی از آنان نقل کردهاند، که اهمیتش بسیار کمتر از بشارت به بهشت است، که در این حدیث وجود دارد.
2. حدیث عشره مبشره، در سُنن ترمذی و مسند حنبل، تحت عنوان «حدیث عبدالرحمن بن عوف» آمده است. این حدیث از قول حُمید بن عبدالرحمن نقل شده است که میگوید: «من حدیث عشره مبشره را از پدرم شنیدم و او از پیامبر اکرم(ص) آن را نقل کرده است». این در حالی است که حُمید بن عبدالرحمن، متولد سال 32 ه’ ق است(ابن حجر در تهذیب التهذیب به نقل از برخی نوشته است که حمید بن عبدالرحمن در سال 105 هجری از دنیا رفت. و به طور جزم گفته است که 73 سال سن داشت. بنابراین او به سال 32 متولد شده است؛ تهذیب التهذب، ابن حجر، ج 3، ص 41 - 40، (نشر دارالفکر، چاپ اول، 1404ه) و پدرش (عبدالرحمن بن عوف) در همان سال یا سال 33 از دنیا رفته است.( تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، ترجمه عبدالرحمن بن عوف، ج 6، ص 222،دارالفکر) بنابراین حمید بن عبدالرحمن هنگام فوت پدرش، حدود یک سال یا کمتر داشته است. با این حال، او چگونه میتوانسته است از پدرش حدیث نقل کند؟! از طرفی، در سند این روایت، شخصی به نام عبدالعزیز بن محمد دراوردی است که طبق نظر ابوحاتم، سخنانش قابل احتجاج نیست.( میزان الاعتدال، ذهبی، ترجمه عبدالعزیز محمد دراوردی، ج 2، ص 634 ،تحقیق علی محمد البجاوی، نشردارالفکر).