ماه مبارک رمضان ماه فضیلت و کرامت
ماه مبارک رمضان، ماه فضیلت و کرامت است. با طلوع این ماه، درهای خاصهای از رحمت و کرامت الهی به روی همه مسلمانان باز شده و مومنان به ضیافت الهی خوانده میشوند. ضیافتی که متن دعوت آن در لوح مقدسی چون قرآن نوشته شده و توسط پیام آوری چون محمد امین (ص) آورده شده و از همه مهم تر اینکه خود خدا، میزبانی از مهمانان را به عهده دارد. لذا مسلم است، برای ورود به چنین ماه بزرگ و شریفی، باید آمادگی کسب کرد. پیامبر گرامی اسلام (ص) هنگامی که هلال ماه مبارک رمضان را رویت می کرد، رو به قبله کرده و دستان را به سوی آسمان بلند کرده و عرضه می داشت: پروردگارا ! این ماه را بر ما نو گردان به امن و امان؛ و سلامتی و تندرستی؛ و روزی فراخ؛ و بر طرف ساختن دردها و ناملایمات. بار پروردگارا ! روزی کن ما را روزه و قیام برای عبادت، و تلاوت قرآن در این ماه، و ما را در این ماه سالم و تندرست فرما.
ماه رمضان
صرف نظر از روزه ماه مبارک و فضیلت آن که به صورت یک واجب در اسلام تشریع شده، اصل روزه از عبادات بسیار بزرگ و شریفی بوده که درباره آن روایات بسیارى وارد شده که شیعه و سنى از رسول خدا (ص) و ائمه معصومین (ع ) در کتابهاى خویش نقل کرده اند. از جمله احادیث جالب در این باره، روایتی است که بسیارى از اهل حدیث آن را نقل کرده که رسول خدا (ص) فرمود: خداى تبارک و تعالى فرموده: “روزه براى من است و من خود پاداش آن هستم.”
حال چگونه می توان به چنین پاداش بزرگ و ممتازی رسید؟ اولین نکته این است که انسان روزه دار، نه تنها از مفطرات روزه، مانند خوردن و آشامیدن، باید اجتناب کند، بلکه می بایست گوش، چشم، مو، پوست و دیگر اعضای بدنش نیز روزه دار باشد، یعنی از گناهانی که بر آن اعضاء حرام شده اجتناب نماید. دقت شود که حرفی نزند که گناه باشد، غیبت، دروغ و یا توهین و تحقیر باشد. به هر حرفی گوش نکند، و حتی از آن هم بالاتر، باید از چیزی که قلب را به خود مشغول می نماید و از ذکر خدا غافل می سازد، نیز پرهیز کند.