قطرات رحمت الهی در انتظار بازگشت بندگان
امیرالمومنین (ع) هم در خطبه 143 نهج البلاغه که به خطبه استسقاء (طلب باران) شهرت دارد به طور کلی تمام بلاها و گرفتاری های آدمی را برگرفته از گناه دانسته و تنها عامل بازگشت برکات و رحمت های خداوند را استغفار و توبه از گناه می داند و می فرماید: خداوند بندگان خود را که گناه کارند با کمبود میوه ها و جلوگیرى از نزول برکات و بستن در گنج هاى خیرات، آزمایش مى کند براى آنکه توبه کننده اى بازگردد، و گناهکار، دل از معصیت بکند و پند گیرنده پند گیرد و بازدارنده، راه نافرمانى را بر بندگان خدا ببندد و همانا خدا استغفار و آمرزش خواستن را وسیله دائمى فرو ریختن روزى و موجب رحمت آفریدگان قرار داد و فرمود: “از پروردگار خود آمرزش بخواهید، که آمرزنده است، برکات خود را از آسمان بر شما فرو می بارد و با بخشش اموال فراوان و فرزندان، شما را یارى مىدهد و باغستانها و نهرهاى پر آب در اختیار شما مى گذارد. پس رحمت خدا بر آنکس که به استقبال توبه رود و از گناهان خود پوزش طلبد..